Labels

Tuesday, November 27, 2012

Bir Ani - The Railway Children

Bu gece, 40 yil once seyrettigim bir filmi yeniden, bu kez ailece hep birlikte seyrettik.

Bir futbolcunun ilk milli macina cikmasini hatirlamasi gibi berrak bir hatira. Tek basima, bana izin verilen sinirlarin disinda bir sinemaya, minibus'e binerek gittigim ilk film olmasi nedeniyle unutamadigim bir ani.

Gunesli bir sonbahar ogleden sonrasi.

Cebimdeki 5 lira, o zaman Kadikoy yakasinin en nezih sinemalarindan biri olan 63 icin, riskli sayilabilecek kadar az, ustelik gidis-donus icin minibus'e de 150 kurus ayirmak lazim!

Amac sinemaya gitmek, ne film oynadigi onemli degil. Saat15:15 icin bilet kuyruguna girdigimde, cebimdeki paranin yetip yetmiyeceginden mutereddit nefesimi tutmus bekliyorum. 12 belki de 13 yasindayim. Neyseki, bilet 250 kurus, derin bir nefes aliyor, serin ve los salona girip bana gosterilen kirmizi kadife koltuga gomulup etrafi kolacan ediyorum. Cok kalabalik degil, belki 50 kisi falan variz toplam. Herkez iyi giyimli, temizpak, fisir fisir konusuyorlar. Salon'da derin bir sessizlik var.!

3 kez davetiye gong'u calip, los isiklar da tamamen kararip, "Gelecek Program" ve "Pek Yakinda" fragmanlari gosteriliyor. Sinemada  olmazsa olmaz olan kisim, bu benim icin. Bu kismi kacirdigim filmlerde, imkan yok filme konsantre olamiyorum.

Film basliyor. "The Railway Children"

Ne talihliyim, belki de seyrettigim en guzel filmlerden biri .! Filmde bir de guzel aglayip isiklar yandiginda saklanacak delik ariyorum....

Durup dururken 40 yil sonra nereden aklima geldiyse, filmi youtube'dan izleyip gene duygulandik. Isin en tuhaf yani, filmi seyrettikten sonra ogrendik ki, (benim izledigim 1970 yili yapimi olan filmde) anne rolunu oynayan bas rol oyuncusu 25 Kasim 2012'de 92 yasinda olmemis mi?!!

Ilginizi ceker umidiyle filmin daha yeni cevrilen versiyonunu youtube'dan ekliyorum. 1970'de buyuk kiz Roberta'yi oynayan aktrist bu kez anne rolunu oynamis. Orijinal versiyonunu hic aratmayan muthis bir film.

Silah, kan, aksiyon yok. Insanlar icin insanca duygularla yapilmis bir film. Artik, maalesef bu tur filmler pek yapilmiyor.







2 comments:

  1. O kadar guzel anlatmissin ki canim seninle birlikte sinemaya gitmisim gibi hissettim. Ikinci kez seyrettiginiz gunde filmin oyuncusunun olumu ne buyuk tesaduf!
    Baku'ye donunce indirip bizde ailece izleriz. Sevgiler

    ReplyDelete
  2. Ayfercim, begendigine cok sevindim. 63 Sinemasina hic gitmismiydin?
    O sinema, Beyoglun'daki Emek sinemasi kadar "fenomenal" bir mekandi Anadolu yakasindakiler icin.. Ilk ismini bilmiyorum, ama 1963 yilindaki deprem de yilikdiktan sonra orada olenlerin anisina adina Sinema 63 demisler..
    En uzucu olan ise, ne o durakta durup yolcu indiren minubus soforlerinin, ne de "63'de inecek var" diyerek minubusten inen yolcularin boyle bir tarihten haberdar olmayislari.
    Istanbul gibi tarihte dunyanin baskenti olmus bir sehir icin, toplumsal hafizamiz ne kadar zayif..
    Sevgiyle.
    LA

    ReplyDelete